Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

''Easter in Sikinos''



''Πάσχα στη Σίκινο''

       Ο Αδαμάντιος Κοραής κάνει μισή μέρα να φτάσει στη Σίκινο, το ταξίδι όμως δεν είναι καθόλου βαρετό, ειδικά αν ο καιρός είναι καλός. Το πλοίο σταματάει στις μισές Κυκλάδες και έτσι οι επιβάτες μπορούν να πάρουν μια καλή γεύση απ`το Ελληνικό καλοκαίρι ακόμα κι αν είναι άνοιξη. Συνεπιβάτης μας ήταν ο Χοσέ απ`την Βενεζουέλα, ο φίλος του Ψηλού. Μας έκανε να ονειρευτούμε υπερατλαντικά ταξίδια. Μισή μέρα πτήση είναι και το ταξίδι για το Καράκας. Ένα Καράκας που αγωνίζεται. Κατέβηκε στη Φολέγανδρο.
        Μόνο εμείς αποβιβαστήκαμε στη Σίκινο και άλλη μια οικογένεια. Μας υποδέχτηκε ο Δήμαρχος, γιος της κυρίας Φλόρας που έχει το παντοπωλείο δίπλα στο λιμάνι. 
        Την πρώτη κιόλας μέρα νομίζω πως συναντήθηκα με όλους τους κατοίκους του νησιού τον Τέρρι, τον Βραζιλιάνο και τον Παπά που παίζει βιολί. Έμαθα και τα πάντα για την ιστορία του. Οι Ιταλοί ερωτοτροπούσαν με τις ντόπιες και οι χριστιανοί έχτισαν εκκλησία με τα απομεινάρια του αρχαιοελληνικού ναού. Ούτε καν.
         Την δεύτερη μέρα ψήσαμε αρνάκι για να τηρήσουμε το έθιμο. Τι μακάβριο έθιμο; Νομίζω πως οι άνθρωποι θα εξελιχθούν σε ανώτερο είδος μόνο όταν σταματήσουν να τρέφονται με άλλα θηλαστικά. Τότε ίσως πάψουμε να λεγόμαστε Χόμο Σάπιενς. Ελπίζω αυτό να γίνει πριν σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε την γλώσσα μας για να μιλάμε και τα δάχτυλα μας για να γράφουμε. 
         Ο λόγος που ήρθαμε στο νησί ήταν για σκάουτινγκ, δηλαδή να βρούμε σπότς για βάψιμο, πράγμα πολύ δύσκολο στις Κυκλάδες. Η αρχιτεκτονική είναι τόσο όμορφη, απλή και ανθρώπινη. Οι φόρμες των οικοδομημάτων συνέχεια με εκπλήσσουν. Το φως του Αιγαίου αντανακλάται έντονα στο λευκό του ασβέστη και οι σκιές είναι από μόνες τους ικανές να διακοσμήσουν αυτά τα ταπεινά διαμάντια της αρχιτεκτονικής που έχτισαν μάστορες με μεράκι από ανάγκη για στέγη πριν κάποιους αιώνες. Ο Λε Κορμπυζιέ και ο Ζαν Κωκτώ ήταν απ`τους πρώτους που εκτίμησαν αυτά τα χαμόσπιτα και τα ξωκλήσια την εποχή των ουρανοξυστών. Δεν τολμώ να βάψω κανένα απ`αυτά τα σπίτια. Ίσως έχω έναν πόθο να διακοσμήσω εσωτερικά μια ξεχασμένη εκκλησία με αγιογραφίες στο στυλ μου αλλά δεν τολμώ καν να το προτείνω στις τοπικές αρχές, αν και είμαι σίγουρος πως θα γινόταν τουριστική ατραξιόν αλλά δεν είναι αυτό το νόημα. Το μόνο μέρος που νομίζω μπορούμε να βάψουμε χωρίς να προσβάλουμε το περιβάλλον και την αισθητική του τοπίου είναι το υδραγωγείο, αυτό το αδιάφορο κτίσμα στην κορυφή του χωριού. 
        Τελικά έπεισα τον Κύριο Μιχάλη να διακοσμήσω την πόρτα του αφού πρώτα του έδειξα όλη την δουλειά μου. Έκανα μια άγκυρα για να ταιριάζει με τα ψαροκάϊκα που είναι παρκαρισμένα στο λιμάνι και φυσικά χρησιμοποιήσα την μπλε παλέτα μου, απ' την εποχή των Ηλεκτρονικών Κυκλάδων. 
        Το προηγούμενο βράδυ είχαμε μια μεγάλη κουβέντα για την υπεραλιεία. Η ζωή στον βυθό κινδυνεύει, όχι μόνο στις Κυκλάδες αλλά σε όλη την Μεσόγειο. Είναι εύκολο να εθελοτυφλούμε καθώς ο βυθός είναι ένας άλλος κόσμος αλλά σύντομα θα είναι σπάνια τα ψάρια αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Την επόμενη μέρα παρατήρησα την θάλασσα. Δεν είδα κανένα ψάρι, μόνο έναν νεκρό γλάρο να επιπλέει. Θυμήθηκα ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει για την ζωή στον βυθό. Τα τεχνητά ναυάγια μπορούν να βοηθήσουν στην αναπαραγωγή των οργανισμών καθώς τους παρέχουν προστασία. Στην ακτή υπήρχαν γύρο στα δεκατέσσερα παρατημένα καΐκια. Οι ψαράδες είτε είχαν πεθάνει, είτε είχαν αφήσει το επάγγελμα γιατί δεν ήταν πια προσοδοφόρο. Ποιος να ανταγωνιστεί άλλωστε τις μεγάλες τράτες. Μου ήρθε τότε η ιδέα να βάψουμε τα παρατημένα καΐκια και να τα βυθίσουμε στην θάλασσα αφού πρώτα αφαιρέσουμε όλα τα μέρη που μπορεί να την μολύνουν. Έτσι να φτιάξουμε ένα είδος υποθαλάσσιας πολιτείας για τα πλάσματα του βυθού. 
         Είπα την ιδέα μου όταν γύρισα στην Αθήνα στον Ψηλό και γέλασε. Τι φάση μου είπε, την είδες Αι Ουέϊ Ουέϊ; Δεν είχε περάσει απ`το μυαλό μου αυτό. Μάλλον πιο πολύ μου θυμίζει τον Μάθιου Μπάρνεϊ.
          Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα στην Σίκινο και ίσως κάνω και αυτή την φαντασίωση μου πραγματικότητα ή ίσως απλά βάψουμε το υδραγωγείο. Να δω και από κοντά τον ναο της Επισκοπής που δεν πρόλαβα.